حِسانه : (عربي) 1- زن بسيار نيكو؛ 2- (اَعلام) از صحابيات و از دوستان نزديك حضرت خديجه كبري (س) است.

حَسْنا : (عربي) 1- (= حَسناء)، زيبا، زن زيبا؛ 2- (در اعلام) نام شاعره برمكي.

حُسنا(حُسنی) : (عربي) (در قديم) نيك، پسنديده.

حَسنه : (عربي) خوب، نيك، پسنديده، عمل نيك و پسنديده؛ عمل پسنديده به ويژه عمل مطابق با شرع، كار نيك.

حُسنيه : (عربي) نيكوتر، كار نيك، عاقبت نيكو.

حَسِیبا : (عربی ـ فارسی) (حَسِیب = پاک نژاد، پاکزاد، اصیل + ا (پسوند نسبت))، دارای اصل و نسب، پاک نژاد، پاکزاد و اصیل.

حَسيبه : (عربي) دارنده‌ي نام و شرف و بزرگي، زنِ شريف در اصل و نسب.

حشمت : (عربي) 1- بزرگي و احترام ناشي از داشتن قدرت و ثروت بسيار؛ 2- (در قديم) شرم، حيا، پروا.

حَفصه : (عربي) 1- اسد، شير؛ 2- (اَعلام) دختر عمر بن خطاب و همسر پيامبر اسلام(ص).

حفيظه : (عربي) 1- موکّل به چیزی؛ 2- حافظ و محفوظ.